O głuchocie mówimy, gdy utrata słuchu wynosi 90 dB lub więcej. Różnica w stosunku do upośledzenia słuchu polega na tym, że w tym przypadku nie można poprawić zdolności słyszenia za pomocą aparatu słuchowego. W niektórych przypadkach można to jednak zrobić za pomocą implantu ślimakowego.
Przyczyny głuchoty
Głuchota może być spowodowana podeszłym wiekiem, długotrwałym i/lub częstym narażeniem na głośne dźwięki (głuchota związana z hałasem), dziedzicznością lub chorobą lub wypadkiem. Formy dziedziczne obejmują zespół Ushera, zespół Waardenburga i chorobę Buchem. Przykładami głuchoty spowodowanej chorobą lub wypadkiem są:
- zapalenie opon mózgowych;
- infekcja ucha;
- różyczki w czasie ciąży;
- zatrucie narkotykami;
- nowotwory;
- tympanoskleroza;
- nagłe zmiany ciśnienia, takie jak podczas lotu lub nurkowania;
- otoskleroza lub kostnienie części ucha wewnętrznego i środkowego.
Głuchota prelingwalna i postlingwalna
Gdy ktoś rodzi się głuchy lub staje się głuchy przed rozpoczęciem rozwoju języka mówionego (przed trzecim rokiem życia), nazywa się to głuchotą prelingwalną. Głuchota postlingwalna oznacza, że ktoś stał się głuchy po rozwinięciu języka mówionego. Rozróżniamy tutaj nagłą głuchotę, w której osoba staje się głucha z chwili na chwilę, oraz późną głuchotę, w której dzieje się to stopniowo.
Zabiegi
Czasami głuchota jest tymczasowa. Pomyśl o infekcji ucha, przeziębieniu lub ekstremalnych zmianach ciśnienia. Dzięki odpoczynkowi i/lub ewentualnym środkom przeciwbólowym lub antybiotykom ucho samo się zregeneruje. Jeśli ktoś jest trwale głuchy, nie można tego wyleczyć, ani nie ma żadnych środków pomocniczych, które mogłyby to poprawić. U małych dzieci nadal istnieje możliwość wszczepienia implantu ślimakowego (CI). Jest on wszczepiany chirurgicznie i stymuluje nerw słuchowy, umożliwiając dzieciom odbieranie dźwięków. Implant ślimakowy można wszczepić już w siódmym miesiącu życia.
